125/365 Z Kluską i Meteorem spotkać babcię EL.

Niedziela, 4 maja 2014 · dodano: 05.05.2014 | Komentarze 12

Wyprawa była ambitna. Szykowaliśmy się na nią od tygodnia, ale mieliśmy problemy natury organizacyjnej. Pogoda też nie chciała współpracować. W końcu padło na ostatni dzień majówki. Prognozy pomyślne. Rano słońce, potem ziąb, ale bez deszczu. Zimna się nie boimy, to jedziemy. Plan był taki, że najpierw jedziemy pociągiem do Ursusa i stamtąd do mieszkania wujka we Włochach, na drugie śniadanie i drzemkę. A przy okazji ja na bagażniku wiozę składany wózek, który tam zostawimy (wszystko przez to, że Klusię nie umie samo zasnąć, tylko trzeba jej puścić bajkę). Po drodze złupiliśmy jeszcze jedną skrzynkę geocache.

Na miejscu okazało się, że do butelki nie zamontowaliśmy antykolkowej wkładki i niemal cała jej zawartość wylała się na suche ubrania na zmianę. No szlag. Na szczęście dobra pogoda, to podsuszyło się je na balkonie. Na szczęście najwięcej wilgoci przejęła sama torba. Dobra dobra, a tu trzeba spać. A guzik, Klusce spać się nie chciało. W końcu zdrzemnęła się na 10 minut i obudziła zaraz po tym, jak ją przełożyłam do łóżka. Niebyło co ją usypiać drugi raz. Daliśmy jej obiad, sami z nią podjedliśmy tortellini i postanowiliśmy jechac dalej. Po drodze parę skrzynek, nawet minęliśmy paru geokeszerów, ale nie chcieli się przyznać, że szukają skrzynki. To podjęliśmy ją po chwili, gdy oni sobie poszli. Dojechaliśmy na umówione spotkanie na Polu Mokotowskim lekko spóźnieni.

Przy okazji babcia EL się zgubiła po drodze z metra do parku, bo parki wg niej były wszędzie i nie wiedziała, do którego iść. Ale ją w końcu namierzyliśmy. Klusię zaakceptowało babcię od razu (widziały się drugi raz w życiu Kluski, a pierwszy od 21miesięcy). Po pół godzinie zrobiło się zimniej i postanowiliśmy się zbierać, zwłaszcza że czekała nas reaktywacja skrzynki Meteora na Powiślu. No to w drogę. Mieliśmy 1 godzinę 20 minut. W sumie sporo, ale jak się policzy skok do tęczy na pl. Zbawiciela (nareszcie udało mi się ją sfocić niespaloną), potem dłuższy postój przy Schodach Odeskich, bo najpierw Meteor pogłębiał dziuplę, a potem Kluska ciągała nas po schodach 2x tam i z powrotem, i byłoby jeszcze ze 3x, gdybyśmy jej nie wcisnęli na fotelik i nie odjechali, a jeszcze potem okazało się, że kasy na górze na Powiślu są zamknięte, a biletomat nie działa. Na szczęście działał drugi, na peronie, ale przez to nadłożyliśmy drogi po schodach.

Ale to nie koniec.

Wsiadamy do pociągu, jedziemy, postanawiam w okolicy dworca zachodniego przewinąć Kluskę. Jestem w trakcie, a tu się okazuje, że zmieniamy pociąg, bo nasz się ponoć zepsuł i mamy się przesiąść do podstawionego na tym samym peronie. No szlag! Wyskoczyliśmy z pociągu, ja z Kluską pod pachą, z zużytą pieluchą w drugiej ręce (udało się zutylizować w koszu na peronie), Meteor poleciał z rowerem szukać przedziału (druga jednostka była zmodernizowana, więc tam trudniej o miejsce dla roweru), a potem jeszcze po mój rower, bo ja pilnowałam Kluski. 

No i ta cała akcja spowodowała, że spokojne dziecko się rozbudziło i zaczęło szaleć po pociągu i zwiedzać wszystko prócz toalety. Trochę nas przeczołgała i upiornie zmęczona usnęła nam tuż przed domem, można powiedzieć na ostatnim okrążeniu (ja w tym czasie pakowałam swój na półpiętro w klatce schodowej).