lavinki

rowerowy blog

Info

Ten blog rowerowy prowadzi lavinka z miasteczka Żyrardów. Mam przejechane 48819.95 kilometrów w tym 8106.56 w terenie. Jeżdżę z prędkością średnią 15.04 km/h i się wcale nie chwalę.
Więcej o mnie.

Inne linki

Znajomi

wszyscy znajomi(46)

Moje rowery

Rower pożyczony od Tomiego 88 km

Wykres roczny

Archiwum bloga

DST 4.27km
Teren 0.20km
Czas 00:22
V_AVG 11.65km/h
V_MAX 15.00km/h
Temperatura -12.0°C
Sprzęt Bauhaus
Aktywność Jazda na rowerze

25/365

Sobota, 25 stycznia 2014 · dodano: 25.01.2014 | Komentarze 10

Przymroziło. Zwłaszcza że dziś miałam czas na jazdę dopiero o zmierzchu. W tle czerwieniły się chmury od słońca witającego się z horyzontem, a ja się przemykałam ulicami Żyrardowa kombinując, by jak najwięcej było z wiatrem. Niestety wiało dokładnie ze wschodu, więc jak by nie jechać, zawsze 50% wychodziło z bocznym pyszcznym i 50% bocznym zadkowym. Oliwa sprawiedliwa. Broda mi zmarzła. Tym razem pod dżinsami miałam rajstopki, ale w ogólnym rozrachunku nie miało to większego znaczenia. Dla odmiany dystans wyszedł przyzwoitszy. Temperatura -12, ale bez słońca czuło się dużo mniej.
Zimno ma być do czwartku, a potem odwilż. Zobaczymy. ICM twierdzi, że już od niedzieli mróz zelżeje do -5, ale za to znów zacznie padać śnieg.

Kategoria Bliskie wycieczki 3 stopnia

Komentarze

lavinka z komórki | 23:10 sobota, 25 stycznia 2014 | linkuj Aaaa, zabiliściecmnie, zwłsszcza Huannu, umarłam i straszę :D

huann | 18:30 sobota, 25 stycznia 2014 | linkuj Mam nadzieję, że nie ;)

Gość wariag | 17:45 sobota, 25 stycznia 2014 | linkuj Wujek Huann wielkim Poetą jest :)
Chyba nawet większym Poetą niż żarłokiem :)

huann | 17:09 sobota, 25 stycznia 2014 | linkuj „Przymroziło. Zwłaszcza że dziś miałam czas na jazdę dopiero o zmierzchu.”
W lodówce wszystko w lodzie – i lody – i mrożonki. Na kość zamrożone w środku i na wierzchu!
„W tle czerwieniły się chmury od słońca witającego się z horyzontem”
Żegnając dzień od końca skąpały się w nocy czarnej (jak herbatka z prądem)
„a ja się przemykałam ulicami Żyrardowa kombinując, by jak najwięcej było z wiatrem”
Bo chcąc – nie chcąc potem bym walczyła – z kaszelem (oraz katrem)!
„Niestety wiało dokładnie ze wschodu, więc jak by nie jechać”
Nie pozostało nic innego, jak tylko się uśmiechać
„zawsze 50% wychodziło z bocznym pyszcznym i 50% bocznym zadkowym”
Więc zawracanie roweru było zawracaniem głowy.
„Oliwa sprawiedliwa. Broda mi zmarzła.”
Na kształt z lodówki wyciągnionego masła!
„Tym razem pod dżinsami miałam rajstopki”
Lecz i tak odnóża wpadały w dygotki
„ale w ogólnym rozrachunku nie miało to większego znaczenia”
Zimne nóżki – w dłuższym rozrachunku będą do leczenia!
„Dla odmiany dystans wyszedł przyzwoitszy”
Kilometrów cztery (po przecinku i 3)
„Temperatura -12, ale bez słońca czuło się dużo mniej”
Przecież już pisano, że wiało, że hej!
„Zimno ma być do czwartku, a potem odwilż.”
Mróz jednak od śniegu bardziej jest mi milsz!
„Zobaczymy. ICM twierdzi, że już od niedzieli mróz zelżeje do -5”
Więc będzie jazda w kurtkowym rozpięciu
„ale za to znów zacznie padać śnieg”
Kończę więc rymować, bo już kartki brzeg.

huann | 16:57 sobota, 25 stycznia 2014 | linkuj i nieco dalej:

bezkres pól, widoczny z dala skuty lodem Dunajec,
szaro grafitowy łańcuch Tatr - to wszystko sprzyja rozmyślaniom o niewesołej rzeczywistości
ach, jak brak mi majonezu do (na twardo) jajec
a filety w potoku - nadal pełne ości!

huann | 16:54 sobota, 25 stycznia 2014 | linkuj cała kamienna kapliczka obrośnięta jest mchem i porostami
co sprawia, że emanuje odeń jakaś aura tajemniczości i melancholii
emanuje częściej, niż czasami
niczym z przydrożnej jakowejś magnolii.

Gość wariag | 16:49 sobota, 25 stycznia 2014 | linkuj @Lavinka - ach, jakże Cię rozumiem :)
Oto zapis z diariusza rowerzysty-grafomana 19 stycznia 1990:
"... cała kamienna kapilczka obrośnięta jest mchem i porostami co sprawia, że emanuje odeń jakaś aura tajemniczości i melancholii ..."
i nieco dalej "... bezkres pól, widoczny z dala skuty lodem Dunajec, szaro grafitowy łańcuch Tatr - to wszystko sprzyja rozmyślaniom o niewesołej rzeczywistości".

huann | 16:35 sobota, 25 stycznia 2014 | linkuj W tle czerwieniły się chmury od słońca
witającego się z horyzontem
Żegnając dzień od końca
Skąpały się w nocy czarnej (jak herbatka z prądem).

lavinka | 16:20 sobota, 25 stycznia 2014 | linkuj Tak mi się klimat złapało. ;)

Gość wariag | 16:12 sobota, 25 stycznia 2014 | linkuj " W tle czerwieniły się chmury od słońca witającego się z horyzontem ..."
No, no ;)

Komentuj