147/365 Jamborek - Zduńska Wola - Sieradz

Poniedziałek, 26 maja 2014 · dodano: 28.05.2014 | Komentarze 2

Dziś są moje imieniny. To znaczy 26 maja. Zawsze mi wesoło, bo się kumuluje w dzień matki. No to teraz obchodzę podwójnie i się jeszcze bezczelnie chwalę, a ludzie z wyrzutów sumienia (bo zapomnieli niby) kupują mi dużo czekolady ;) No dobra, w zasadzie sama w kółko o nich zapominam, chyba że zaplanuję coś specjalnego na ten dzień, np. samotną wycieczkę gdzies tam. Ostatnio z samotnymi wycieczkami coś nie wychodzi, bo zawsze się Meteor przyplącze. Ale nie jest źle, w końcu on mnie karmi. Tego dnia z początku słyszeliśmy huk startujących i latających F-16. Raz nawet zobaczyliśmy jeden startujący, a potem jeszcze pod Zduńską Wolą jeden robił kółka.

Ruszyliśmy bardzo powoli z Jamborka, bo po dziurach, a poza tym mało wyspani. Mnie w nocy dusił kaszel i męczyłydurne sny o surowej karkówce, Huann nie mógł spać, bo go budziłam kaszlem. Tylko Meteor spał jak zabity, bo miał zatyczki w uszach. I potem to on nas budził... Ominęliśmy Łask od południa i pojechaliśmy do atrakcji tego dnia i głównej przyczyny obrania kierunku sieradzkiego. Pojechaliśmy do skansenu obok lokomotywowni pod Zduńską Wolą - w Karsznicach. Polecam każdemu, ale trzeba się spieszyć, bo jak wreszcie dostaną dofinansowanie, to teren będzie lepiej pilnowany i zwiedzać będzie można tylko z przewodnikiemczyli nici z włażenia tam gdzie się chce. Oczywiście w skansenie rozwałka żarciowa.

Potem do Zduńskiej Woli obejrzeć dom, w którym urodził się ojciec Kolbe (+ bonus: nowoczesny ratusz w budowie) i dalej śmieszką rowerową do cmenatrza w Holendrach. Stamtąd nad Wartę, do Strońska, gdzie znajdował się kościółek romański z napisami na murze oraz na skarpie Warty kilka bunkrów z 1939 - malowniczo położonych wśród pól i łąk. Dalej do przedmieść Sieradza i biedamostkiem dla krów, pieszych i rowerzystów oraz okolicznego ciągnika, przez wertepy dotarliśmy do skansenu. Nie było czasu na zwiedzanie, więc tylko hop na rynek w Sieradzu (bardzo nowoczesna i ładna kafejka z kioskami), tam znów lody z automatu i buch na dworzec. Tam jeszcze pognaliśmy złupić skrzynkę przy wieży ciśnień i wsiedliśmy do ciapągu bilet kupować. Było ciężko, bo trza było łączyć koleje regionalne z mazowieckimi, ale dało radę. Pan konduktor sobie przy okazji ponarzekał na to i owo w kolejach mazowieckich. Poniekąd przyznaliśmy mu rację, bo przez te chocki klocki ze spółkami musieliśmy jechać na 100% bez zniżek. No trudno. 

Najważniejsze, że udało się uciec chmurze deszczowej. Dorwała nas, jak już byliśmy w pociągu. Gdy dojechaliśmy do Kaliskiej, było już po deszczu. Potemminęliśmy się jeszcze z jedną chmurą deszczową - w Skierniewicach było mokro, ale nie padało. Za to trochę kropiło w Żyrardowie, ale tyle co kot napłakał.

Wszystkie zdjęcia z wydłużonej weekendówki pod  tym linkiem.