lavinki

rowerowy blog

Info

Ten blog rowerowy prowadzi lavinka z miasteczka Żyrardów. Mam przejechane 48635.61 kilometrów w tym 8056.16 w terenie. Jeżdżę z prędkością średnią 15.05 km/h i się wcale nie chwalę.
Więcej o mnie.

Inne linki

Znajomi

wszyscy znajomi(46)

Moje rowery

Rower pożyczony od Tomiego 88 km

Wykres roczny

Archiwum bloga

DST 69.88km
Czas 03:40
V_AVG 19.06km/h
V_MAX 30.00km/h
Sprzęt Pradziadek
Aktywność Jazda na rowerze

Uczestnicy

Złapać Huanna pod Bolimowem

Sobota, 21 maja 2016 · dodano: 22.05.2016 | Komentarze 3

Tak zwana jazda z wywieszonym ozorkiem, bo raz że pierwsze 20 kilometrów ostrym mordewindem w %$^^&& słońcu, to jeszcze potem trza było jechać z prędkością huańską w bocznym wietrze (który miał wiać w plecy, ale wiał w bok). Ja niestety dawałam radę tylko trzecią podhuańską, z rejonu 21-22 km/h, co skutkowało Huannem i Meteorem w pormie dwóch kropek na horyzoncie, żółtej i czerwonej. Ale od początku.

Zgadało się, że Huann będzie stałą trasą jechał do Warszawy, to przy okazji obejrzy odremontowany cmentarz w Wólce Łasieckiej pod Bolimowem i tamże się spotkamy na małe pitu pitu, wymianę żarła i napoju oraz inne przyjemności. W drodze na cmentarz zajrzeliśmy z Meteorem do Miedniewic. Jak zwykle uroczo, nawet tym razem udało się zajrzeć do środka, choć zza kraty, to jednak i tak więcej niż zazwyczaj (na msze nie wchodzimy). Potem jeszcze na krótką chwilkę zajrzeliśmy do cmentarza pod Bolimowem i ominęliśmy różne lokalne drogowe budowy w stadium różnym.

Na miejscu wizyty w krzaczkach po skrzynkę (jedną znalezioną, drugą nie) i ledwośmy zaczęli rozkładać koce do pikniku, nadjechał Huann z masą prezentów i pustym brzuszkiem. W życiu nie widziałam, by ktoś tak szybko jadł meteorowe placki z jabłkiem. No może Kluska. ;)

No a później w trójkę pognaliśmy z powrotem do Bolimowa i dalej na zachód, przez Humin i tak dalej. W praktyce 2+1, bo ja strasznie zostawałam z tyłu. Raz, że obaj z Meteorem mieli duże zębatki, a ja mimo trójki z przodu miałam za mało zębów, by rozwinąć sensowną prędkość, to jeszcze wiatr przeszkadzał i nie chciałam nadwyrężyć stawów. I tak mnie zmęczyło. W końcu podjęliśmy decyzję odłączenia się w Kaskach, żeby krócej jechać bocznym wiatrem i się mniej umordować w drodze powrotnej. Wycieczkę zaliczam do udanych, bo nie miałam siły wnieść roweru na trzecie piętro i tylko wniosłam jedną z sakw. Na szczęście dostałam potem spaghetti, co mnie nieco ocuciło. ;)

Więcej fotek od tego miejsca: LINK