lavinki

rowerowy blog

Info

Ten blog rowerowy prowadzi lavinka z miasteczka Żyrardów. Mam przejechane 48635.61 kilometrów w tym 8056.16 w terenie. Jeżdżę z prędkością średnią 15.05 km/h i się wcale nie chwalę.
Więcej o mnie.

Inne linki

Znajomi

wszyscy znajomi(46)

Moje rowery

Rower pożyczony od Tomiego 88 km

Wykres roczny

Archiwum bloga

DST 38.00km
Teren 3.50km
Czas 02:26
V_AVG 15.62km/h
Sprzęt Pradziadek
Aktywność Jazda na rowerze

Warmia 2019 Dzień 5 Lidzbark - Działdowo

Poniedziałek, 12 sierpnia 2019 · dodano: 14.08.2019 | Komentarze 9

Trasa: Lidzbark, Miłostajki, Płośnica, Burkat, Działdowo.

Wszystkie fotki w albumie WARMIA 2019

Poranek wczesny i szybki, bo znów zapowiada się ciepełko, ale nie z samego rana. Więc o 8.30 wyjeżdżam z lasu i o 9 wychodzę objuczona z Biedronki. No i kawałek główną szosą staram się przejechać jak najwięcej przed szczytem tirów, na szczęście większość jedzie w przeciwnym kierunku. Jeszcze robię postój na drugie śniadanie w Ciborzu, skoro mi zrobili skwerek z ławeczkami i przystanią. I kwietnikiem w kajaku. :)

Dalej to już tradycyjne nudne przebijanie się boczną drogą, niestety mocno piaszczystą (musiałam pchać), a od Małego Łęcka to już w zasadzie asfalt do samego Działdowa, gdzie niestety północna wyjazdówka jest mocno rozkopana i trzeba jechać na raty (raz jeden kierunek ruchu raz drugi) z tirami i wszelkim tałatajstwem. Na szczęście to tylko kilkaset metrów.

Po drodze trafiam na jakiś mennonicki cmentarz.

Na dworcu sprawdzam pociągi i okazuje się, że mam ponad dwie godziny do osobówki. Mimo przebojów z gruntową i tak jestem do przodu z czasem, bo jest przed 12. Długo stoję w kolejce, bo ludzie kupują skomplikowane systemy biletowe ze zniżkami dla dzieci i emerytów. Mając bilet w dłoni ruszam na kółko po działdowskiej starówce, ale jest za ciepło i w końcu zostaję w parku, by wypić soczek. I tam spotykam ekipę oczyszczania miasta, która mnie przepytuje o trasę i okazuje się, że wiedzą, że jestem z Żyrardowa i że na ogół jeżdżę z partnerem. No jaki fejm. ;)

W końcu nudzi mi się w parku i jadę z powrotem na dworzec, gdzie odpalam wifi i po wielu dniach sprawdzam czy się do mnie świat nie dobijał, na szczęście niezbyt znacznie.

Pociąg rusza w miarę planowo, ale sporo stoi po drodze. Na zachodniej okazuje się, że mój pociąg do Żyrka jest opóźniony 25 minut i w zasadzie tylko dzięki temu na niego zdążę. I już ma niby zapowiedziany przyjechać, ale zamiast niego wjeżdża Łowicz, czego nie zauważam (chyba z gorąca na peronie). Orientuję się za Włochami, że skręca i wysiadam w Ursusie Północnym i gnam do zwykłego Ursusa licząc, że może dogonię ten mój. Na peronie okazuje się, że mój i tak odwołali. Ale za chwilę wjeżdżają Skierniewice, i to nawet nie tak strasznie zatłoczone, bo przed Łowiczem jechał Grodzisk i zabrał większość ludzi. No i docieram do domu. Czuć, że tu było o wiele cieplej niż na północy.

Kategoria Zupełnie dalekie wyprawy

Komentarze

lavinka | 11:24 piątek, 30 sierpnia 2019 | linkuj A ja bardzo lubię podróżować z Tomim, bo nie muszę myśleć o jedzeniu i trasie, taka analogowa nawigacja i zaopatrzenie. No i nie muszę się szarpać z namiotem. Ale latem jest mu za gorąco. Chociaż moim zdaniem było temperaturowo znośnie, miałam szczęście. Teraz to i dla mnie jest nie do wytrzymania i nie mogę się doczekać typowej wrześniowej pogody. :)

Werrona69 | 11:08 piątek, 30 sierpnia 2019 | linkuj Wszytskie odcinki przeczytane, przygody wchłonięte. Ach, jak Ci dobrze było! Ja uwielbiam wprost podróżować sama, bo tylko wtedy mogę robić zawsze to, na co mam ochotę. No i przygody inaczej smakują :)

lavinka | 15:26 wtorek, 20 sierpnia 2019 | linkuj A tam odwaga, pakujesz namiot i śpiwór do sakw, karimata na zewnątrz,jakieś ciuchy na zmianę, suchy prowiant, ładowarkę do telefonu (taką przenośną baterię), mapę i jedziesz. Jeśli nie zna się tras, to zawsze są jakieś niespodzianki, ale też wiele rzeczy wychodzi spontanicznie, w zależności od pogody i chwilowej formy. Znikły mi 4kg, ale już je nadrabiam. :)

ikroopka | 09:43 wtorek, 20 sierpnia 2019 | linkuj (te znaki zapytania w moim komentarzu, to emotikonki!!!)
:)

ikroopka | 09:42 wtorek, 20 sierpnia 2019 | linkuj Liznęłam w ubiegłym roku trochę Warmii, ale samochodem, oczywiście i,oczywiście, jestem pod wrażeniem Twojej odwagi ???? pod kazdym względem! No i trzeba przyznać, ze z perspektywy roweru widać zdecydowanie więcej i ciekawiej niz z samochodu. Nie powiem, ze zazdroszczę, ale rozumiesz - podziwiam:) I czekam na ciąg dalszy ????

lavinka | 16:47 czwartek, 15 sierpnia 2019 | linkuj No ja znam najwięcej mennonickich znad Wisły, bo od nich zaczęłam zwiedzanie protestanckich. Zaczęłam od okolic na wysokości Konstancina, a potem jeszcze okolica Modlina itd.

meteor2017 | 16:46 czwartek, 15 sierpnia 2019 | linkuj No, u nas też sporo ewangelickich niemennonickich. Tak poprawdzie nie tak łatwo u nas trafić na mennonicki, głównie nad Wisłą... zresztą sam nie wiem, czy wszystkie cmentarze na które mówię że są mennonickie, to rzeczywiście są mennonickie... w ich przypadku też bezpeczniej stwierdzić że ewangelickie.

No, raz robiliśmy pętelkę wokół Mławy właśnie od strony Działdowa, raz pętelkę wokół Działdowa i raz sam kończyłem trasę w Mławie.

lavinka | 16:28 czwartek, 15 sierpnia 2019 | linkuj Może i racja, mógł być zwykły poniemiecki. Odruchy z Mazowsza. ;) Mnie oni zdziwili, że właśnie w Działdowie, bo tu często ani nie wsiadaliśmy, ani nie wysiadaliśmy. Prędzej bym się spodziewała w Siedlcach czy Czeremsze.

meteor2017 | 16:17 czwartek, 15 sierpnia 2019 | linkuj A skąd wiesz, że cmentarz mennonicki? Może zwykły ewangelicki?

Też kiedyś wsiadłem w Łowicz, zamiast w Łowicz p. S-ce. Zorientowałem się dopiero w Ursusie Północnym, wysiadłem w Gołąbkach i zimą czekałem prawie godzinę na pociąg z powrotem (nie miałem roweru, ani nawet planu, nie znałem wtedy tej okolicy)... we Włochach wysiadłem i w peronach stał pociąg w druga stronę, już chciałem wskoczyć, ale pomny dotychczasowych perypetii spytałem kogoś w pociągu czy do Żyrardowa (tak!).

No, w sumie parę razy w okolicy kończyliśmy już trasę i jak nie w Mławie wsiadaliśmy do pociągu, to w Mławie... a raz nawet w Działdowie. To może dlatego ci Działdowianie nas kojarzą.

Komentuj