Nad Rokitę

Niedziela, 28 czerwca 2020 · dodano: 28.06.2020 | Komentarze 0

Tomi zawinął się skoro świt, ja jednak chciałam odespać wczorajsze wojaże i za późno wstałam... to potem jechałam w skwarze pierwsze 26km. Na szczęście tak to sobie ustawiłam, by jechać jak najwięcej lasem. Może było miejscami wertepiasto i po piachu, ale za to w cieniu (trasa https://www.plotaroute.com/route/1185506 )






Na miejscu reaktywowałam skrzynkę pod wiekowym mostkiem, który odkąd pamiętam, wygląda tak samo... prowizorki są wieczne. ;) A potem zaległam w hamaczku, gdzie trochę siedziałam na insta, a trochę czytałam książkę o nowoczesnym wychowaniu, czyli o zarażaniu dziecka entuzjazmem, zamiast dręczenia go znienawidzonymi ćwiczeniami bez sensu. W sumie autor pisze to, co własnymi słowami gadam od lat, ale to wołanie na puszczy trochę.






Stanowisko hamakowe obok nowego mostka na Rokicie :)







A za plecami, kawałek od, miałam cmentarz wojenny.


Powrót nieco inną trasą, ale też jak najwięcej lasami. Po 17-18 już było chłodniej, ale nadal za ciepło o jakieś 5 stopni.

Do lasu i po Warszawie

Sobota, 27 czerwca 2020 · dodano: 28.06.2020 | Komentarze 1

Wycieczka kombinowana niczym slalom, bo najpierw pojechaliśmy z Kluską do lasu na zbiórkę rowerową, potem z Meteorem podjechaliśmy obadać jedną skrzynkę, czy jest, okazało się, że była mała ścinka i skrzynka jest, ale już w pniaczku a nie drzewie... dalej podjechałam do domu po kartę od aparatu, dalej odebranie Kluski i powrót do domu, bo jednak była zgrzana... dalej na dworzec zabrać się z Kluską i babcią pociągiem do Warszawy i po Warszawie do mamy po lunetę i inne dobra. I na koniec z tą lunetą znów na dworzec. Wszystko z upale i sama nie wiem, jak to przeżyłam.

I trupia czacha :)


Dużo zieleni






Sprawności Kluski

Warszawa

Na wydmy międzyborowskie z Klu i M. #4

Wtorek, 23 czerwca 2020 · dodano: 23.06.2020 | Komentarze 0

Dawno nas tu nie było, bo okolica wraz z zamknięciem szkół zrobiła się tłumniejsza i wybieraliśmy puściejsze okolice. Ale że pomału wszystko wróciło do normy i ludzie tłoczą się na plażach, wróciliśmy na stare śmieci. I rzeczywiście, poza dwójką chłopaków w oddali na wycieczce rowerowej (tylko nam mignęli) nie widzieliśmy nikogo, nawet pojedynczego spacerowicza z psem. Bawiliśmy się po staremu w Indian i Kowbojów, ale po prawdzie to oboje z Tomim leczyliśmy zszargane nerwy po porannej próbie wyprowadzenia Kluski na zewnątrz (awantura z szukaniem kapelusza kowbojskiego gratis), Tomi w oddali na pniaczku, ja z nosem w telefonie czytając magazyn Kreda o harcerstwie albo odpowiadając na pytania z messengera. Kluska zaś rozwiązywała zaległe łamigłówki ze starych czasopism z kucykami, albo bawiła się raz ze mną, raz z tatą. Nawet mnie przywiązali do totemu, jak byłam Huanitem, czyli małym sombrero z Meksyku. ;)

Totem

Moja pierwsza próba rozbicia hamaka w cieniu okazała się mało trafiona z powodu gniazda os w ziemi i musiałam się ewakuować dalej. I w ogóle portki się porwały, ech, gdzie ja takie fajne dostanę.


Tu dla odmiany były czerwone mrówki i co jakiś czas trzeba było hamak wytrzepać. No tak, lato. ;)


Indiańska wersja Kluski


Potem zaczęło się powoli chmurzyć i obserwowaliśmy kontrolnie radary, czy zlewa nie idzie. W końcu się zebraliśmy po pierwszych kroplach, bo Tomi nie zabrał pelerynki Klusce, więc nawet nie miałabym jej czym nakryć. I dobrze, bo 10 minut po tym, jak weszliśmy do domu, nieźle lunęło.

Do Komorowa na egzamin Kluski

Poniedziałek, 22 czerwca 2020 · dodano: 22.06.2020 | Komentarze 0

Kombinacja alpejska spowodowana pogodą, musieliśmy do 12 dotrzeć do Komorowa, w miarę susi. No to się  nawet udało, najpierw ciapąg do Parzniewa a potem już dedeerami i uliczkami. Powrót był nieco bardziej mokry, nieco nas złoiło na ostatnim odcinku przed stacją. Gdyby nie ciągłe burze i zlewy, to byśmy wrócili normalnie, bo to tylko 35km w jedną stronę, a tak niestety, trza było minimalizować atrakcje. ;)

Kluska sobie przy okazji zrobiła dzień mundurowy, tym bardziej że ostatnią zbiórkę odwołała burza...

Po drodze spotkaliśmy trochę zwierząt, niestety nie mam fotografii wielbłąda, starczy jelonek i rozmazany żywy jeż.


Kluska zaliczyła też rowerowo parę nowych gmin, a w każdym razie na pewno jedną.

Powrót

Na zbiórkę i do lasu

Sobota, 13 czerwca 2020 · dodano: 13.06.2020 | Komentarze 0

Dziś upalnie, więc po zbiórce zuchowej zabraliśmy córę w głęboki leśny cień. Dla niej akurat, dla nas nadal za ciepło, a jeszcze musieliśmy się bawić w "Baba Jaga patrzy!" w różnych kombinacjach. Mieszkanie w mieście przytulonym do lasu to fajna sprawa, niestety las jest mocniej odcięty, kiedy poleciała przez niego obwodnica i w sumie przejechać można tylko w jednym miejscu przy torach.

Do Skierniewic i Jeruzala

Czwartek, 11 czerwca 2020 · dodano: 11.06.2020 | Komentarze 5

Kiedy jadę sama, zatrzymuję się na góra kwadrans, czyli tyle co zjeść kanapkę, wypić sok czy wodę i do przodu. Wyjechałam z domu ok.10, wróciłam przed 18. A sporo było tyrpania się po lasach i gruzie na bocznych drogach... dlatego tej trasy nie polecam, ale ja to już tak mam, że pojadę na skróty i potem mam spacery zamiast jazdy. ;) Odwiedzone rzeczki to Sucha, Rawka, Korabiewka i Chojnatka. Dużo kałuż po wczorajszej lokalnej ulewie. Kawałek Puszczą Bolimowską, las kolo Wólki Jeruzalskiej, cmentarz wojenny na Białym błocie i wielowyznaniowy w Skierniewicach. Tak zwana trasa krajobrazowa.




Jak już przejechałam slalomem przez kałuże przez las żyrardowski, to już było z górki. Jeszcze tylko zajrzeć do skrzynki cmentarnej na Białym Błocie, co mi zawsze nie po drodze, a dziś nie miałam wymówki...


No, zaczyna się sezon serwisów, reaktywacji i zakładania skrzynek na opencaching. Dziś dwa serwisy, jedna reaktywacja i jedno założenie (jeszcze nieopublikowane). Nawet trafił się jeden ołtarzyk po drodze. Ale lokalny sklepik miał przerwę do 13 tej i nie kupiłam sobie soczku.

Granica województwa mazowieckiego i łódzkiego, ale nadal pozostajemy w granicach Mazowsza geograficznego.

Dopiero dużo dalej za Skierniewicami, po tym jak zreaktywowałam skrzynkę na "Strzelbie", cmentarzu wielowyznaniowym. Zygzaki, asfalty różniste i dziurdzioł na własne życzenie, bo pchałam się do cienia przede wszystkim.






Postój nad Rawką, ale nóg postanowiłam nie moczyć, jakaś brudna i mętna woda po deszczach.


Las pod Jeruzalem



Kapliczka


Tu znów dłuższy postój przy wyjeździe z lasu, czas dożreć kanapki z serem.

Powrót już bardziej asfaltowy, piochy tylko w rejonie przebijania się przez Esełkę.

Może i jest susza podobno, ale zboże już mi dorasta wysokością do nosa. Zdjęcie robiłam na stojąco.


Korabiewka wezbrała i po nocnej ulewie płynie nawet starorzeczem.

Wizyta w sąsiednim województwie

Niedziela, 7 czerwca 2020 · dodano: 07.06.2020 | Komentarze 4

Przez pierwsze dwadzieścia kilometrów myślałam, że nie mam aparatu, bo mi się baterie rozładowały... a dopiero w lesie nad Chojnatką pingnęło mi, że jest sposób na odżycie aparatu i zamieniłam paluszki miejscami w gniazdach. No i ruszyło. Ale w sumie do lasu nie było jakoś specjalnie dużo kadrów. Coś tam robiłam komórką, ale nawet nie ma co pokazywać, skoro są lepsze z aparatu. Pojechałam przez Korytów i Wręczę, sprawdzić jak tam betonka tuż przed głazem mszczonowskim, ale nadal niewyasfaltowana, więc postanowiłam sprawdzić objazd. Objazd może i fajny, ale z kilometr, półtora dziurdziołem i nawet kawałek bruku się trafił, musi jakiś gościniec stary do dworu. W każdym razie zwiedziłam wiadukt nad gierkówką w Adamowicach. Celem było obejrzenie leśnych wąwozów Chojnatki w okolicy Bud Chojnackich i Chojnaty. Może słaba pora, bo już sporo zielska rośnie, ale jakoś poszło. Odkryłam dwie fajne wiatki, dwie ambony i zarośniętą drogę przez wyschnięte koryto Chojnatki. Tu chyba jest woda tylko po bardzo mokrej i śnieżnej zimie. Pierwszą kałużę udającą rzekę znalazłam może trzysta metrów od torów cmk, bajorko wodne jest w zasadzie dopiero przy samych torach. Las jest zabezpieczny antyquadowo, to znaczy na bocznych drogach są specjalnie powywracane gałęzie. Trochę mi to przeszkadzało na rowerze, ale z drugiej strony dzięki temu nie było aż tak zryte.






W tym rowie w teorii jest rzeczka. ;)


Chwila odpoczynki i jedziem dalej panie Zielonka. Dobrze, że Tomi ze mną nie pojechał, bo by strasznie marudził na gorąco, parno, upał i "skróty lavinki" ;)


Ambony. No, do spania to się ten las nie nadaje za bardzo.





I chyba znalazłam granicę UE ;)

Po zwiedzeniu lasu podjechałam kawałek na południe asfaltową serwisówką licząc na jakiś przejazd, ale ten na mapie Tomiego już nie istniał, więc trzeba było nadłożyć drogi do następnego wiaduktu i dalej kawałek terenem. Ale malowniczy kawałek, to nie narzekam.






Bocznymi drogami dotarłam do Chojnaty i dalej próbowałam jechać wzdłuż rzeki, na tyle na ile się dało. Przy okazji odkryłam nowego wygodnego asfalciora omijającego kościół (wiadomo jaki ruch aut w okolicach mszy). No i przez Kowiesy wjechałam do kolejnego lasu, tu już w granicach Bolimowskiego Parku Krajobrazowego.


Oczywiście ścinki i zrywki, kawałek musiałam rower przepchnąć, ale za to znalazłam menchir. No dobra, tylko głaz narzutowy, ale za to z twarzą.



Potem jakimiś gruntówami Wólki Jeruzalskiej dojechałam do Jeruzala (sklep zamknięty w niedzielę) i skoro było dość wcześnie, postanowiłam wracać do domu drogą dłuższą, ale za to mniej ruchliwą.To jest gruntowym skrótem przez górkę za Jeruzalem na Stary Łajszczew i do Puszczy Mariańskiej, gdzie bokiem znów skrótem przez las przebiłam się na tyły Studzieńca. Zastanawiałam się, czy nie wjechać do Żyrka główną szosą, ale po obejrzeniu ruchu zmieniłam zdanie i skręciłam w bok na Benenard i po staremu wróciłam przez zalew.

Kluskę na zuchy, do lasu i po mieście

Sobota, 6 czerwca 2020 · dodano: 06.06.2020 | Komentarze 2

Najpierw przez miasto na zbiórkę, potem Kluski rower został przypięty łańcuchem pod wiatką rowerową (choć raz się przydała), a my na godzinę posiedzieć w lesie. Nawet książkę sobie poczytałam. Powrót, odebranie Kluski i wspólne rowerowanie, a raczej dojazd na łączkę, która kiedyś bywała wodnista, ale nie w tym roku. Skrzynka gratis. A potem do innej skrzynki i do domu. Potem jeszcze odwieźliśmy Kluskę na dworzec, a ja zawiozłam jedną rzecz znajomym, wpis sumaryczny, bo mi się nie chce rozbijać na trzy. Pogoda dla mnie idealna, to znaczy że dla Tomiego za ciepło. ;)


Dziwna forma życia znaleziona w lesie podczas zabawę w Baba Jaga patrzy :)

Na ognicho z Klu i M.

Środa, 3 czerwca 2020 · dodano: 03.06.2020 | Komentarze 3

Niedaleki myk do Sokuli, w sumie jedynej legalnej miejscówki ogniskowej w okolicy, gdzie można zalec na cały dzień i raczej nie spodziewać się konkurencji, co najwyżej sporadycznych spacerowiczów czy rowerzystów. Dojazd naobkoło asfaltami, nie trzeba już się przemykać tajnymi tunelami do lasu. ;)








Robale, gąsienice i inne takie tam 






Pierwszy grzybek tej wiosny

Kluska uczy się rozpalać ognisko sposobem harcerskim. Na ostatniej zbiórce trochę się jej rozwalało, więc postanowiła potrenować bez świadków i się udało. :)




I po dołożeniu większych gałązek przyniesionych przez tatę

Byliśmy tak długo, że skończyło się nam picie z termosów, więc Meteor dogotował wody w menażce i dorobił nam mięty.


Dziecko zrobiło sobie zabawkę. Przywiązało do sznurka kawałek betonu - był to piesek o imieniu Betonik.


A potem jeszcze kroiła różne liście na "sałatkę" :)

I głupawka pod wieczór :)

I wracamy

Nad Pisię z Kluską i Meteorem

Sobota, 30 maja 2020 · dodano: 30.05.2020 | Komentarze 1

Najpierw zawieźliśmy Kluskę na zbiórkę zuchową w lesie, potem podjechaliśmy zaczekać na nią za obwodnicę, bo się nie opłacało wracać do domu (zbiórka miała trwać tylko godzinę), odebraliśmy Kluskę i wio do lasu. Zimno było strasznie, szczękałam zębami mimo kurtki, Meteor nie chciał wracać a Kluska o byle co wybuchała gniewiem. Więc raczej był trudny czas i tylko piękna zieleń przyrody nieco pocieszała człowieka.


Zrobili nam nowy DDr. Szerokości dwóch metrów... typowe przyczepki się raczej nie miną. Ale przynajmniej asfaltowa i w miarę gładka bez uskoków. Wcześniej tu był totalny dziurdzioł piaszczysto-gruzowy, więc nie mam sumienia narzekać.

Koniki i kucyki










Ślimol