Do Skierniewic i Jeruzala

Czwartek, 11 czerwca 2020 · dodano: 11.06.2020 | Komentarze 5

Kiedy jadę sama, zatrzymuję się na góra kwadrans, czyli tyle co zjeść kanapkę, wypić sok czy wodę i do przodu. Wyjechałam z domu ok.10, wróciłam przed 18. A sporo było tyrpania się po lasach i gruzie na bocznych drogach... dlatego tej trasy nie polecam, ale ja to już tak mam, że pojadę na skróty i potem mam spacery zamiast jazdy. ;) Odwiedzone rzeczki to Sucha, Rawka, Korabiewka i Chojnatka. Dużo kałuż po wczorajszej lokalnej ulewie. Kawałek Puszczą Bolimowską, las kolo Wólki Jeruzalskiej, cmentarz wojenny na Białym błocie i wielowyznaniowy w Skierniewicach. Tak zwana trasa krajobrazowa.




Jak już przejechałam slalomem przez kałuże przez las żyrardowski, to już było z górki. Jeszcze tylko zajrzeć do skrzynki cmentarnej na Białym Błocie, co mi zawsze nie po drodze, a dziś nie miałam wymówki...


No, zaczyna się sezon serwisów, reaktywacji i zakładania skrzynek na opencaching. Dziś dwa serwisy, jedna reaktywacja i jedno założenie (jeszcze nieopublikowane). Nawet trafił się jeden ołtarzyk po drodze. Ale lokalny sklepik miał przerwę do 13 tej i nie kupiłam sobie soczku.

Granica województwa mazowieckiego i łódzkiego, ale nadal pozostajemy w granicach Mazowsza geograficznego.

Dopiero dużo dalej za Skierniewicami, po tym jak zreaktywowałam skrzynkę na "Strzelbie", cmentarzu wielowyznaniowym. Zygzaki, asfalty różniste i dziurdzioł na własne życzenie, bo pchałam się do cienia przede wszystkim.






Postój nad Rawką, ale nóg postanowiłam nie moczyć, jakaś brudna i mętna woda po deszczach.


Las pod Jeruzalem



Kapliczka


Tu znów dłuższy postój przy wyjeździe z lasu, czas dożreć kanapki z serem.

Powrót już bardziej asfaltowy, piochy tylko w rejonie przebijania się przez Esełkę.

Może i jest susza podobno, ale zboże już mi dorasta wysokością do nosa. Zdjęcie robiłam na stojąco.


Korabiewka wezbrała i po nocnej ulewie płynie nawet starorzeczem.

Wizyta w sąsiednim województwie

Niedziela, 7 czerwca 2020 · dodano: 07.06.2020 | Komentarze 4

Przez pierwsze dwadzieścia kilometrów myślałam, że nie mam aparatu, bo mi się baterie rozładowały... a dopiero w lesie nad Chojnatką pingnęło mi, że jest sposób na odżycie aparatu i zamieniłam paluszki miejscami w gniazdach. No i ruszyło. Ale w sumie do lasu nie było jakoś specjalnie dużo kadrów. Coś tam robiłam komórką, ale nawet nie ma co pokazywać, skoro są lepsze z aparatu. Pojechałam przez Korytów i Wręczę, sprawdzić jak tam betonka tuż przed głazem mszczonowskim, ale nadal niewyasfaltowana, więc postanowiłam sprawdzić objazd. Objazd może i fajny, ale z kilometr, półtora dziurdziołem i nawet kawałek bruku się trafił, musi jakiś gościniec stary do dworu. W każdym razie zwiedziłam wiadukt nad gierkówką w Adamowicach. Celem było obejrzenie leśnych wąwozów Chojnatki w okolicy Bud Chojnackich i Chojnaty. Może słaba pora, bo już sporo zielska rośnie, ale jakoś poszło. Odkryłam dwie fajne wiatki, dwie ambony i zarośniętą drogę przez wyschnięte koryto Chojnatki. Tu chyba jest woda tylko po bardzo mokrej i śnieżnej zimie. Pierwszą kałużę udającą rzekę znalazłam może trzysta metrów od torów cmk, bajorko wodne jest w zasadzie dopiero przy samych torach. Las jest zabezpieczny antyquadowo, to znaczy na bocznych drogach są specjalnie powywracane gałęzie. Trochę mi to przeszkadzało na rowerze, ale z drugiej strony dzięki temu nie było aż tak zryte.






W tym rowie w teorii jest rzeczka. ;)


Chwila odpoczynki i jedziem dalej panie Zielonka. Dobrze, że Tomi ze mną nie pojechał, bo by strasznie marudził na gorąco, parno, upał i "skróty lavinki" ;)


Ambony. No, do spania to się ten las nie nadaje za bardzo.





I chyba znalazłam granicę UE ;)

Po zwiedzeniu lasu podjechałam kawałek na południe asfaltową serwisówką licząc na jakiś przejazd, ale ten na mapie Tomiego już nie istniał, więc trzeba było nadłożyć drogi do następnego wiaduktu i dalej kawałek terenem. Ale malowniczy kawałek, to nie narzekam.






Bocznymi drogami dotarłam do Chojnaty i dalej próbowałam jechać wzdłuż rzeki, na tyle na ile się dało. Przy okazji odkryłam nowego wygodnego asfalciora omijającego kościół (wiadomo jaki ruch aut w okolicach mszy). No i przez Kowiesy wjechałam do kolejnego lasu, tu już w granicach Bolimowskiego Parku Krajobrazowego.


Oczywiście ścinki i zrywki, kawałek musiałam rower przepchnąć, ale za to znalazłam menchir. No dobra, tylko głaz narzutowy, ale za to z twarzą.



Potem jakimiś gruntówami Wólki Jeruzalskiej dojechałam do Jeruzala (sklep zamknięty w niedzielę) i skoro było dość wcześnie, postanowiłam wracać do domu drogą dłuższą, ale za to mniej ruchliwą.To jest gruntowym skrótem przez górkę za Jeruzalem na Stary Łajszczew i do Puszczy Mariańskiej, gdzie bokiem znów skrótem przez las przebiłam się na tyły Studzieńca. Zastanawiałam się, czy nie wjechać do Żyrka główną szosą, ale po obejrzeniu ruchu zmieniłam zdanie i skręciłam w bok na Benenard i po staremu wróciłam przez zalew.

Kluskę na zuchy, do lasu i po mieście

Sobota, 6 czerwca 2020 · dodano: 06.06.2020 | Komentarze 2

Najpierw przez miasto na zbiórkę, potem Kluski rower został przypięty łańcuchem pod wiatką rowerową (choć raz się przydała), a my na godzinę posiedzieć w lesie. Nawet książkę sobie poczytałam. Powrót, odebranie Kluski i wspólne rowerowanie, a raczej dojazd na łączkę, która kiedyś bywała wodnista, ale nie w tym roku. Skrzynka gratis. A potem do innej skrzynki i do domu. Potem jeszcze odwieźliśmy Kluskę na dworzec, a ja zawiozłam jedną rzecz znajomym, wpis sumaryczny, bo mi się nie chce rozbijać na trzy. Pogoda dla mnie idealna, to znaczy że dla Tomiego za ciepło. ;)


Dziwna forma życia znaleziona w lesie podczas zabawę w Baba Jaga patrzy :)

Na ognicho z Klu i M.

Środa, 3 czerwca 2020 · dodano: 03.06.2020 | Komentarze 3

Niedaleki myk do Sokuli, w sumie jedynej legalnej miejscówki ogniskowej w okolicy, gdzie można zalec na cały dzień i raczej nie spodziewać się konkurencji, co najwyżej sporadycznych spacerowiczów czy rowerzystów. Dojazd naobkoło asfaltami, nie trzeba już się przemykać tajnymi tunelami do lasu. ;)








Robale, gąsienice i inne takie tam 






Pierwszy grzybek tej wiosny

Kluska uczy się rozpalać ognisko sposobem harcerskim. Na ostatniej zbiórce trochę się jej rozwalało, więc postanowiła potrenować bez świadków i się udało. :)




I po dołożeniu większych gałązek przyniesionych przez tatę

Byliśmy tak długo, że skończyło się nam picie z termosów, więc Meteor dogotował wody w menażce i dorobił nam mięty.


Dziecko zrobiło sobie zabawkę. Przywiązało do sznurka kawałek betonu - był to piesek o imieniu Betonik.


A potem jeszcze kroiła różne liście na "sałatkę" :)

I głupawka pod wieczór :)

I wracamy

Nad Pisię z Kluską i Meteorem

Sobota, 30 maja 2020 · dodano: 30.05.2020 | Komentarze 1

Najpierw zawieźliśmy Kluskę na zbiórkę zuchową w lesie, potem podjechaliśmy zaczekać na nią za obwodnicę, bo się nie opłacało wracać do domu (zbiórka miała trwać tylko godzinę), odebraliśmy Kluskę i wio do lasu. Zimno było strasznie, szczękałam zębami mimo kurtki, Meteor nie chciał wracać a Kluska o byle co wybuchała gniewiem. Więc raczej był trudny czas i tylko piękna zieleń przyrody nieco pocieszała człowieka.


Zrobili nam nowy DDr. Szerokości dwóch metrów... typowe przyczepki się raczej nie miną. Ale przynajmniej asfaltowa i w miarę gładka bez uskoków. Wcześniej tu był totalny dziurdzioł piaszczysto-gruzowy, więc nie mam sumienia narzekać.

Koniki i kucyki










Ślimol

Piknik nad Pisią Tuczną

Środa, 27 maja 2020 · dodano: 27.05.2020 | Komentarze 1

Dziś wycieczka do Kuklówki po skrzynkę zuchową, żeby sobie Kluska na spokojnie znalazła, wpisała się, wymieniła geokrety i tak dalej. Myślałam, że da nam trochę wolnego i się czymś zajmie, ale nieee, tata zrób to, mama jeść, o jaka rura, to ja sobie zrobię tam bazę, ale mamo tu jest za dużo słońca, tato daj kija, mamo daj kocyk i tak w kółko. A na koniec koło 15 zaczęło kropić i się zaczęliśmy zbierać, gdzie popędzając Tomiego spowolniałam go, a w tym czasie Kluska udawała ślimaka pod kocem. No, udało się wrócić przed większą zlewą, a potem i tak wyszło słońce. W sumie te wycieczki jednokeszowe mają swój urok. Dlatego nie robimy z nią dużo naraz, żeby się właśnie nacieszyć skrzynką, poznać okolicę i tak dalej. Trzeba by się wybrać do Jeruzala w końcu.

Uratowany krocionóg (zdaje się).




Jak tylko Kluska zobaczyła łąkę, zachwyciła się. :)


Rurą zresztą też. Rury są fajne. :)

Szukanie kesza







Pisia Tuczna nie tuczy :)

Dziwny robalopajęczak

Profesor Fluff oglądał to i owo, ale wrócił do spania. :)

Zamiast żółtego flamastra, Kluska używała soku z jaskółczego ziela czyli glistnika. :)


Jakaś gąsienica

Tak zwana prowizoryczna osłonka bazy przed promieniami słońca.

Przed tym zwialiśmy

Rundka do Jaktorowa

Wtorek, 26 maja 2020 · dodano: 26.05.2020 | Komentarze 1

Staram się co roku 26 maja wyjechać na wycieczkę imieninową. Nie zawsze się udaje, dziś symboliczne kilometry, skoro prognozowane deszcze się rozwiały. Pojechałam przez Bieganów i okolicę pozwiedzać asfalty, ale trochę bezdroży dziurdziołem też się przytrafiło. Przetestowałam nowy asfalt wzdłuż torów i nawet ok.

Rundka keszowa po okolicy

Niedziela, 24 maja 2020 · dodano: 24.05.2020 | Komentarze 4

Najpierw do Kuklówki po kesza zuchowego, a potem na Jaktorów i pod autostradę. Tam serwisówkami i keszami do domu. Można powiedzieć traska kondycyjna, trzeba się wreszcie rozjeździć do dłuższych dystansów. Ostatnio przeważały dystanse do 20km, więc moje mięśnie są do niczego mimo większego dystansu niż w zeszłym roku o tej porze. Wstyd się przyznać, ale to najdłuższa wycieczka w tym roku. No cóż, okoliczności nieco rzucały nam kłody pod koła, ale zmęczym i je. ;)
Trasa:  https://www.plotaroute.com/route/1137587

Spotkaliśmy sporo ślimaków, bo lało całą noc.


Dziwny wielki robal

Paw!


Pisia Tuczna

Cuś z muszelką


Urbeksik







Konik

Na bagienko

Czwartek, 21 maja 2020 · dodano: 23.05.2020 | Komentarze 1

Tym razem po moją skrzynkę, na bagienko, które okazało się przyjazne i prawie bezkomarze. Za to z bliska obejrzałyśmy dzięcioła i żabę. Niedaleko od domu mamy takie cudne miejsce, tylko rzadko w nim bywamy z powodu ciekawszych kierunków... a że ostatnio staramy się Klusce znaleźć miejsce, w którym nie zna każdego drzewa na pamięć, to połączyliśmy przyjemne z pożytecznym.









Były komary, ale nas nie gryzły.

Po lesie

Niedziela, 17 maja 2020 · dodano: 17.05.2020 | Komentarze 4

Kluska zła jak piorun, bo robiła z rana tor przeszkód dla monstertrucków z książek, a tu rodzice do lasu wyciągają i na skrzynki. No i przez to pół wycieczki mieliśmy nadpsute, bo w lesie nie dało się zrobić porządnego toru. Skrzynka przy kamieniu pamiątkowym Tymoteusza Tatara trochę poprawiła humor, ale tam strasznie wiało i się postanowiliśmy wynieść. Podjechaliśmy do stałej miejscówki obok kamienia i trochę poganialiśmy się w berka. Pod koniec dnia zaczęło kropić, ale dobrze, że nie wróciliśmy wcześniej, bo przez Żyrardów poszła główna zlewa, a na nas nawet dobrze nie popadało.





Pokrzywa na środku rzeki :)



Pierwsze konwalie zaczynają kwitnąć

Tarp rozbity nie naprędce, bo najpierw rozplątywałam linki. ;)

Kluska na kocu rysuje komiks (słynne pięć minut spokoju dla rodziców), a bohater drugiego planu foci robale. :)